Aktualności

Archiwum najważniejszych wiadomości: < 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 >

Jeszcze więcej festiwalu ZAMEK!

2014-09-14 09:14

Miłego oglądania :-)

XII FMC „Zamek” — relacje

2014-09-06 17:10

Dwie relacje z Festiwalu Muzyki Celtyckiej „Zamek”:

Będzin Górą:

Tv Zagłębie:

Polecamy :-)

XII FMC „Zamek” — pierwsze nagrania

2014-08-26 18:24

Cross Reel do muzyki na żywo — grają Tim O'Connor i Paul Daly:

Step na zielono:

Step na niebiesko:

Lughnasadh

2014-08-01 07:32

I tak oto w miesiącu zwanym Elembiuos, symbolizującym czas spokoju, nastaje Lughnasadh. Przyjęło się iż wspomniane święto przypada na pierwszy dzień naszego sierpnia, jednak należy zwrócić uwagę na to, że Lughnasadh jest świętem cyklu księżycowego, a nasz kalendarz bazuje na cyklu słońca. Oznacza to, że dla naszego kalendarza dzień tego święta jest ruchomy i najprawdopodobniej przypada na 17 sierpnia albowiem dziś datę Lughnasadh można otrzymać sprawdzając, kiedy wypada ostatnia kwarta księżyca najbliższa pierwszemu sierpnia (co daje nam 19 lipca lub 17 sierpnia, różnica między nimi jest tak mała że śmiało możemy przyjąć tę drugą datę :-)　).

Teraz, gdy wiemy już coś o dacie, warto też wspomnieć o samej nazwie. Lughnasadh to święto przede wszystkim poświęcone irlandzkiemu bogowi o imieniu Lugh Lámhfhada (długoręki/wyszkolony w wielu sztukach), często uznawanego za boga reprezentującego światło. Z najważniejszych i najciekawszych wydarzeń z jego istnienia na ziemi możemy wyróżnić przyjęcie go do Tuatha Dé Danann — Lugh zapragnął dołączyć do dworu ówczesnego króla rasy Tuatha Dé Danann, Nuadha Airgetlám (Srebrnoręki, o mitach moglibyśmy długo opowiadać ale skupmy się na Lughnasadh :-)　). By móc wejść do Tary, musiał zaprezentować strażnikowi jakąś dziedzinę sztuki, której żadna z obecnych już w mieście istot nie posiada oraz mógłby nią służyć królowi. Tak więc zaprezentował mu kowalstwo, szermierkę, umiejętności magiczne, muzykę, poezję i wiele więcej... jednak za każdym razem strażnik stwierdzał, iż w Tarze już mają kogoś dobrego w danej dziedzinie. Lugh zapytał więc czy jest ktoś, kto opanował w mistrzowskim stopniu wszystkie wspomniane sztuki naraz. Strażnik po chwili namysłu dopuścił go przed oblicze króla.

Drugim ważnym wydarzeniem jest druga bitwa na równinie Tuireadh (Second Battle of Mag Tuireadh), w której Tuatha Dé Danann odpierali atak Fomoiri (najeźdźców). Przywódca agresorów Balor, który posiadał trzecie oko zabijające każdego na kogo spojrzy, zabił Nuadhę na polu bitwy. Lugh będący przywódcą armii Tuatha Dé Danann, stanął do walki z Balorem i celnym strzałem z procy trafił w oko przeciwnika, odwracając je o 180 stopni co sprawiło, że Balor nim ostatecznie zginął, zaczął niszczyć własne oddziały i najeźdźcy ostatecznie przegrali.

Lugh zawsze widziany był jako bohater z włócznią i procą, swoisty patron każdej dziedziny życia oraz po prostu jako światło.

Skończmy już jednak streszczać mitologię i wróćmy do samego Lughnasadh. Każde święto cyklu księżyca było bardzo ważne dla rolnictwa, dzień znany jako Lughnasadh wyznaczał więc czas zbiorów. Obchody tego dnia były zazwyczaj wielkimi festiwalami otwartymi dla wszystkich. Cieszono się boskimi darami natury, rozpalano wielkie ogniska, śpiewano, tańczono i spędzano ten czas z bliskimi, dzieląc się radością. Jeśli w naszym wiecznie biegnącym świecie nie znajdziemy na to czasu, możemy upiec jakieś ciasto bądź najprostszy chleb :-) My oczywiście polecamy każdą wspomnianą formę celebrowania tego wielkiego dnia, zwłaszcza podkreślając słowo „taniec”. Kto wie, może właśnie tego dnia warto zainteresować się i zacząć swoją przygodę z tańcem irlandzkim!

Bonfire Night

2014-06-23 00:15

Dzisiaj, tj. 23 czerwca, mamy święto zwane Bonfire Night. Trochę to to samo, co Midsummer, a trochę nie. Mówiąc slangiem portali społecznościowych: to skomplikowane. Oba święta mają wspólne korzenie. Bonfire Night to prawdopobnie Midsummer przesunięte do Wigilii św. Jana w celach chrystianizacji pogan. I to święto skupia się na ogniu, ogniskach, sztucznych ogniach i fajerwerkach. W zachodnich i północno-zachodnich częściach Irlandii Bonfire Night jest bardziej popularne niż Midsummer. Żeby było śmieszniej Bonfire Night może również oznaczać Dzień Guya Fawkesa obchodzony 5 listopada m.in. w Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub celebrowaną w Irlandii Północnej Eleventh Night przypadającą 11 lipca. Tak czy siak życzymy Wam wszystkiego ognistego ;-)

Midsummer

2014-06-21 18:29

Dnia 21 czerwca obchodzone jest związane ze słońcem święto zwane Midsummer (lub St John's Day)! Pewien wykonany z brązu celtycki kalendarz odnaleziony w Coligny (niedaleko Bourg-en-Bresse we Francji) mówi, iż święto to celebrowane było w miesiącu zwanym Equos (będącym częścią naszego czerwca i lipca), który prawdopodobnie oznaczał „okres konia”.

Jako że jest to święto oparte na cyklu słonecznym, druidzi obchodzili je w ciszy, medytując w gajach i rozmyślając o Mabonie. Mabon jest celtyckim bogiem słońca, ściśle powiązanym ze świętami solarnymi, które opisują — zaczynając od zimy — jego odrodzenie, dojrzewanie, dorosłość, starość oraz — kończąc znów w zimę — śmierć. W Midsummer Mabon jest dorosły i w pełni sił, co widać każdego dnia　poprzez długość panowania na niebie słońca, jednakże z czasem jego siła zacznie słabnąć, mrok będzie wygrywać z nim walkę, a dni znów będą stawały się coraz krótsze.

Ale dość już o tym, co było! Pomówmy o tym, co jest! W Midsummer bardzo popularne są olbrzymie ogniska gromadzące wokół jak największe grona znajomych oraz tańce wokół nich — i szczerze polecamy taki sposób spędzenia właśnie tego święta, ZWŁASZCZA jeżeli wspomnianymi wcześniej tańcami są — tak samo celtyckie jak to święto — tańce CÉILÍ! Życzymy wszystkim miłego dnia początku lata spędzonego w gronie najbliższych, a tych którzy nie znają żadnych céilí, zapraszamy na nasze warsztaty tańca irlandzkiego, by przygotowali się na kolejny Midsummer.

Bloomsday

2014-06-16 16:06

Gdy nastaje dzień 16 czerwca, możemy napotkać w Dublinie spore ilości osób przyodzianych w XX-wieczne stroje. Zapytacie dlaczego? Otóż jest to dzień upamiętniający irlandzkiego pisarza Jamesa Joyce oraz jego powieść zwaną Ulisses. Zwykli szarzy ludzie wcielają się w głównego bohatera powieści Leopolda Blooma i, tak jak Leopold, dnia 16 czerwca rozpoczynają swoją odyseję po Dublinie, biorąc udział w inscenizacjach, sympozjach oraz czytaniach owej powieści, przy okazji odwiedzając możliwie jak największą liczbę pubów. Dlaczego akurat 16 czerwca? To jest właśnie miejsce ukrycia nutki romantyzmu, gdyż właśnie tego dnia autor powieści po raz pierwszy udał się na randkę z kobietą, z którą spędził resztę życia.

Tak więc bezcelowe wałęsanie się po Dublinie jest tego dnia tym bardziej uzasadnione. W wersji pomijającej znalezienie się w Dublinie, zachęcamy do zapoznania się z Ulissesem oraz skosztowania większej dawki irlandzkiej kultury, na przykład odwiedzając jakiś pub irlandzki bądź próbując swoich sił w tańcu irlandzkim. Niech więc trwa nam w pamięci James Joyce!

Osiem tanecznych lat

2014-06-15 14:04

Dawno, dawno temu, bo osiem lat temu...

Była ciemna, burzliwa noc. Pajęczyny błyskawic raz za razem rozświetlały niebo, wyraźnie zarysowując granitowe kamienie wznoszącego się na wzgórzu starego zamczyska. Gdzieś nieopodal, u jego podnóża, w największym sekrecie grupa ludzi o jeszcze niewykoślawionych kostkach tworzyła w swym szaleństwie coś, co nie miało prawa żyć i przeżyć. Ale i tak w swych neurotycznych zapędach uruchomili zębatki maszyny mającej na celu powołanie do życia coś, czego świat jeszcze nie widział. I nie wiedział, czy chce zobaczyć.

Przy kolejnym uderzeniu błyskawicy iskra życia zapłonęła w tym dziwnym tworze i nawet grzmot nie był w stanie zagłuszyć maniakalnych śmiechów i triumfalnych krzyków: „To żyje! To żyje!”. I ma już osiem lat. A gdyby położyć ósemkę to będzie znak nieskończoności. Uroboros, matematyka i te sprawy, nie? No. Ale my się nie kładziemy na treningach i nie kładziemy występów. Ale wieczność i tak przed nami. Albo przynajmniej kolejne osiem okrągłych lat.

Archiwalne zdjęcie z 2006 roku:

Narodowy Dzień Stepowania

2014-05-25 10:00

O tym, że stepować można na więcej sposobów niż robili to mistrzowie Fred Astaire i Gene Kelly, wiedzą przede wszystkim tancerze tańca irlandzkiego. Jednakże Narodowy Dzień Stepowania, który przypada 25 maja, to pomysł bardzo amerykański. Święto tego najbardziej rytmicznego tańca obchodzone jest właśnie w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz kilku innych krajach, ale my uważamy, że step irlandzki jak najbardziej (a może nawet jeszcze bardziej ;-) ) zasługuje na to, by świętować jego istnienie. Jednakże, bez szerzenia podziałów, wszystkim tym, którzy lubią od czasu do czasu, codziennie lub 24 godziny na dobę, sprawiać przy pomocy butów, że życie staje się bardziej rytmiczne, życzymy jeszcze więcej zapału w artystycznym „trzaskaniu się” o podłogę i wielu zdartych blaszek i klocków ;-)
Step irlandzki

Beltane

2014-04-30 20:00

„Beltene, obchodzone 1 maja jedno z dwóch najważniejszych świąt związanych ze zmianą pór roku, dzielących celtycki rok na dwie równe części. Nazwa święta składa się z dwóch słów: bel — jasny, błyszczący (jak w imionach Belenus i Belisama) oraz tine — ogień. Po tym dniu rozpoczynało się lato, stada wyruszały na wyżej położone pastwiska, a dla rodzin kończyły się kłopoty ze znalezieniem pożywienia. W tym dniu druidzi wśród zaklęć przepędzali bydło między dwoma ogniskami, aby na nowy rok uchronić je przed chorobami i nieszczęściami. Zwyczaj ten był tak silnie zakorzeniony, że wśród irlandzkich wieśniaków zachował się aż do czasów współczesnych.

Ludzie świętowali Beltene za dnia, natomiast w noc poprzedzającą święto biesiadowali mieszkańcy tamtego świata, głównie wróżki i czarownice, dlatego też, ażeby się przed nimi ustrzec, palono na wzgórzach ogniska i noszono przy sobie gałązki jarzębiny. Według Mabinogion, w tę noc działy się niesamowite rzeczy. Zginął nowo narodzony synek Riannon, a u Teyrnona Twrvlianta znikały bez śladu źrebięta, które co roku o tej porze przychodziły na świat. Ten jednak zdobył się na odwagę i zaczaił się w stajni. Kiedy w oknie pokazała się olbrzymia łapa i pazurami próbowała pochwycić źrebię, Teyrnon uderzył w nią z całej siły toporem. Usłyszawszy przerażające wycie, rzucił się do ucieczki. Za drzwiami znalazł małego Pryderiego, którego potwór porwał Riannon i porzucił, śmiertelnie ranny.

W opowieści o Llud i Llevelsie wśród «trzech plag Brytanii» na drugim miejscu wymieniono «potworny krzyk rozjuszonego smoka», który w każdy majowy wieczór Beltene «przeszywa ludziom serca, wywołuje panikę. Mężczyźni i kobiety bledną i opadają z wił, ciężarne tracą płód, dzieci odchodzą od zmysłów, a zwierzęta, drzewa, ziemia i wody stają się jałowe.»

Ta noc i dzień, gdy miesza się dobro ze złem, łączą i dzielą obie pory roku, stanowią jakby płot ustawiony między nimi. Dlatego też w niektórych regionach Irlandii zachował się zwyczaj, że w tym dniu symbolicznie naprawia się płoty.

Beltene było zawsze świętem rozpoczynania wszystkiego od nowa, upamiętnieniem mitologicznego przybycia Partholona, Túatha Dé Danann i Bíla z Milezami do Irlandii. W życiu społecznym Beltene stanowiło też punkt wyjściowy: zaczynało się od wielkiego zgromadzenia na wzgórzu Uisnech, podczas którego rozsądzano spory, zawierano umowy małżeńskie i przyjmowano służbę.”

Sylvia i Paul F. Botheroyd „Słownik mitologii celtyckiej”

Dużo radości i wszelkiego urodzaju w dniu ognistego Beltane

Archiwum najważniejszych wiadomości: < 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 >